Okruchy

Oto prześliczna biała Idea, zbiera sie do podróży :-). Na początku biała, po podróży przez liczne umysły zacznie nabierać koloru. Jak wpatrzycie sie w chmurę, może ktoś zobaczy gotowość Idei do startu?
Drobne okruszki dnia codziennego, myśli pourywane, takie, co oblatują świat i przechodzą ludziom przez głowy. Czasem ktoś zdąży złapać, nawet zapamiętać lub zapisać, bo myśl już dawno poleciała.. Może nie jest to myśl, może taka energia rozumna, coś w rodzaju natchnienia? W myśl, to ona się dopiero przeobraża, jak przycupnie u kogoś w głowie, na dłużej, żeby odpocząć. Rozgląda się wokół i jeśli jej się podoba to i zostanie na chwilę, jeśli nie to pędzi dalej. Wyobrażam sobie je jak zielone światło, postać jak wróżka z bajki dla dzieci, zwiewna i ulotna. To te dobre myśli. Te, co mówią, hej, nie smuć się! Chodźmy i zróbmy coś fajnego! Pewnie są energie różnych kolorów: naukowe w kolorze niebieskim. Wesołe w kolorach palety żółtych i pomarańczowych. Z różą w zębach te czerwone, gorące.. a kysz, idźcie, nie teraz, kiedy trzydzieści parę stopni ma powietrze! Często szare i czarne. Tych nie lubię. Niech omijają moją głowę i szukają innych nosicieli. A dzisiaj komnatki i pokoiki, komórki w mojej głowie zamknięte na głucho, żadna się nie przebije, omijają mnie z daleka. Pewnie odstrasza je upiorny szum wiatraka chłodzącego, albo aura ciepła dookoła zgnębionej przez upał mojej osoby. Ale nawet jak nie myślę, to czuję (chwała bogom, nie jestem zombie!). Cieszę się, że kupiliśmy rower dla Ważnej osoby. Cieszę się z jego radości. Cieszę się, bo widzę ciemne chmury na mapie pogody. I jednocześnie z tym cieszeniem, tak się zastanawiam nad tym, co Pchełka wczoraj mi napisała. Bo wiecie, ja często się zastanawiam nad tym, co pisać a co nie. I mnóstwo rzeczy wydaje mi się niewarte nie tyle opisania, co czytania. Ale kiedyś przyjęłam sobie formułę żeby pisać o rzeczach zwyczajnych, a jak się trafi cos ekstra, to będzie jak rodzynek w bułce. Więc piszę, żeby pewne rzeczy zachować w pamięci, tak jak dawniej pisali ludzie pamiętniki, nie o wielkich dziełach, ale o sobie, o życiu niedużym, osobistym, o tym, co boli, co cieszy, o malutkich drobnych okruszkach zmiecionych na szufelkę. Przed wyrzuceniem do śmieci trzeba zerknąć i sprawdzić, żeby nie wyrzucić ładnego niebieskiego paciorka, albo innej złocistej odrobinki. ;-).
Pchełko, jakbys kiedyś chciała się wygadać-ślij na priva!
Ps. szukam nazw dla tych kolorowych, co latają tędy i owędy po świecie i wpadają ludziom do głów.. Może niech będą to Idee..