sie mi urodziło..

Była sobie dziewczynka-Alinka, taka już mocno starszawa. Żyła sobie radośnie w pięknej krainie, gdzie wszyscy sie lubili, a nawet jak nie, to tego nie okazywali. Alinka miała swój ogródek, gdzie rosły kwiatki. A kwiatki były szczególne. W każdym kwiatku mieszkał mały kolorowy obrazek, a na obrazku widać było różne miejsca, kolorowe i nie kolorowe, jakie kto chciał. I czasem ludzi albo zwierzaki, a czasem tylko niebo i chmury. Dziewczynka- Alinka bardzo pilnie zajmowała się swoim ogródkiem. Bardzo lubiła pokazywać ludziom swoje kwiaty, a często obdarowywała ich tymi, które miały najładniejsze, albo najciekawsze obrazki. I tak sobie żyła w blasku słońca, w swoim ogródku, otoczona życzliwością. Życzliwość miała bardzo duże znaczenie w tej krainie, bo gdy jej zabrakło, to kwiatki nie chciały kwitnąć, albo kwitły małymi brzydkimi obrazkami.
Pewnego dnia, ani ładniejszego ani brzydszego niż zwykle, wiatr przyniósł dziewczynce-Alince skrawek wiadomości. Dziewczynkę-Alinkę tak to zainteresowało, że zaczęła przeszukiwać krainę i składać z małych skrawków całą wiadomość. Wchodziła do okolicznych zaprzyjaźnionych domków, pytała, szukała. I w końcu znalazła.. Ostatni skrawek i teraz mogła złożyć całość. A wiadomość była taka: Ogłoszono w krainie, że każdy, kto jest bardzo, lub bardziej lubiany, dostanie wspaniały prezent od Najbardziej Lubianego Władcy Krainy. Niech wszyscy wysyłają kandydatury lubianych sąsiadów do Powszechnie Lubianego Sekretarza. Prezentów czekało mnóstwo, a specjalni gońcy wyruszyli w teren, z kolorowymi ankietami. I nagle, i dopiero wtedy dziewczynka-Alinka zrozumiała. To wszystko już było. I nie będzie już więcej. Nikt nie przyszedł do niej z ankietą, ani nikt nie przekazał gońcom jej kandydatury. Nikogo nie obchodziła dziewczynka-Alinka i jej obrazkowe kwiatki. Usiadła dziewczynka-Alinka na przydrożnym kamieniu. Posiedziała chwilę. Popatrzyła na mozaikę z kawałeczków wiadomości i podarła ja na nowe kawałeczki. Wstała, ale juz nie dziewczynka-Alinka, tylko staruszka-Alina. Wstała i ciężkim krokiem poszła do swojego ogródka. Popatrzyła na kwiatki. A tam same lelije i nieśmiertelniki. Bez obrazków.