kasting

pada deszcz..
Ciemne chmury kłębią sie nad miastem, ale czekają z wodospadem na godzinę wyjścia z pracy. Mojego oczywiście. Przecież wiedzą jak ja lubię chadzać w sandałkach po zadeszczonych chodnikach. Amen. Uczestniczyłam w rozmowach kwalifikacyjnych dla nowego pracownika w dziale promocji. Pracownik ma się zajmować wszystkim, z uwzględnieniem strony internetowej. Oficjalnie ma sie zajmować stroną i tzw. e-promocją, ale znamy te numery. Stroną będzie sie zajmował w chwili, wolnej od mnóstwa drobnych i bardzo pilnych poleceń. No, ale jest casting. Siedzi sobie szanowne gremium, czyli: derekcja, kadrowa, szefowa promocji i ja bez żadnej funkcji, ale jako jedyna wiedząca jak obsługiwać stronę (dorywczo sie tym zajmowałam, bo nie było odpowiedniego pracownika). Dostałam kawę, a jakże nawet podwójna w dużym kubasie, bo sen mnie morzył. Derekcja zadawała pytania standard, szefowa promocji raczej sie nie odzywała, ja dręczyłam biednych kandydatów pytaniami typu: czy lubi pan/pani internet? czy prywatnie pani sobie tam siedzi i coś czyni? czy widziała pani/pan nasza muzealna stronę? i pytanie podstępne i podłe: czy sie panu/pani nasza strona podoba się? Po czym zaznaczałam sobie na osobnym arkusiku, gdzie miałam wydrukowane pytania dla każdego kandydata; czy odpowiedź mnie sie spodobała czy nie. Kandydaci byli różni. I każdy był sympatyczny i każdego by się chciało zatrudnić. Wiedza i fachowość w miarę wyrównane. Po przesłuchaniach podyskutowaliśmy sobie trochę i zostawili 3 kandydatury na drugi dzień, żeby juz na spokojnie obaczyć zalety i wady.
Nie powiem żebym się czuła komfortowo w tej sytuacji. Szkoda było mi tych ludzi, każdego bym chętnie zatrudniła, a to w tej komóreczce, a to innej. No może oprócz dwóch: pana, co wydawał sie mocno nawiedzony i co rusz wekslował w stronę „ostatnich wydarzeń”, które uczyniły przełom w jego życiu i zażądały by się ustatkował i pani mocno wygadanej i pewnej siebie, co tak prawdę mówiąc nie odpowiedziała na żadne pytanie, które jej zadałam. Ale ten fakt dotarł do mnie deczko później, na szczęście jednak dotarł.
Na drugi dzień, juz bez kawy i kadrowej dokonałyśmy ostatecznej selekcji i wybrały jedna kandydatkę. Ciekawam czy warunki finansowe jej będą odpowiadać i czy będzie mi się z nią fajnie pracować. Amen.
A jeśli chodzi o finanse, to ludzie żądali bardzo mało kasy, aż zgroza..
A dzisiaj, dzisiaj nabyłam wreszcie kurteczkę „gryzzli”, do której się zmieściłam. Ostatnio mam traumę chodząc po sklepach, bo wszędzie jest dużo małych chudych rzeczy, nawet sklepy sportowe nie uwzględniają grubych kobiet.:-/