gorąco..

Gorąco, no gorąco. Nie mogę tym nie pisać, jakby samo pisanie czyniło powietrze chłodniejszym. Żar wpada przez okna, żar króluje na ulicy, żar i duchota w mieszkaniu a noc nie przynosi błogosławionego ochłodzenia. Miasto dyszy żarem, miasto coraz bardziej sie rozlewa w upale, miasto zaczyna śmierdzieć..
Czasem sobie wyobrażam miasto jak wielkiego, starego, kudłatego potwora, leżącego na środku asfaltowej, rozgrzanej drogi, ze słońcem bezlitośnie padającym na jego strudzone ciało a nigdzie nie ma ani kawałeczka cienia i nawet wiatr omija skrzętnie to miejsce. Potwór leży i dyszy, ślina cieknie mu z paszczy, coraz bardziej gęsta.. Jest stary, chory, zmęczony życiem, nie pachnie najlepiej i nie ma już sił żeby iść dalej, żeby coś zmienić i choćby schować sie przed żarem. Tylko rozpłaszcza się coraz bardziej, za chwilę stopi się jak masło i zostanie kałużą, aż wyparuje cuchnącą chmurą. A my, jak insekty w jego sierści, razem z nim. Prosto do nieba..
tak, myślę sobie, że to dość paskudna wizja, ale cóż ja biedna sierotka pocznę, że tylko to mi się jawi w przegrzanym mózgu?