ciagdalszy

Wizja trwa.. Na mapie czerwony kolor stresu, wiem to i bez mapy.
Upał trwa, smród coraz większy, nie sposób przejść koło śmietnika, kubła na śmieci.
Pije kawę, dziwnie pomaga, pije jakieś roztwory potasu, sodu, mają mnie nawodnić, podobnie jak sok pomidorowy. Na razie działa. Pod ręką mokry ręcznik, do chłodzenia przegrzanej głowy, (bo co będzie jak mi sie obwody przepalą?). Trudno sie siedzi, trudno sie pracuje w takich warunkach. Wieczorem iluzja ochłody, słońce zachodzi i wtedy przychodzą one, na swoich cichutko bzyczących skrzydełkach, zwiewne i lekkie krwiożercze potwory.. W każdym pokoju tkwi małe ustrojstwo wydzielające coś, co ma krwiożerczość powstrzymać i faktycznie.. Niby latają, ale jakoś tak nieprzytomnie i prawie nie gryzą.
Zasypiam przytulona do butli z zimna mineralną, z jednej strony chłodzi, po drugiej stronie jest mi gorąco, sen nie przychodzi, aż wreszcie padam umęczona i co mi sie śni? że czekam na operacje w szpitalu, bo mam raka i będą mi go wycinać..
To pewnie efekt wczorajszego USG pomieszanego z pracą. USG wykazało, że cos tam jest na ścięgnach (nazwa uciekła i dobrze) i to cos sie wycina jak zacznie sprawiać poważne kłopoty. Na razie kłopoty są nieduże (wszak chodzić mogę), więc pomijamy je i zajmujemy sie czym innym. W pracy studiuję kawałek życia z okresu I wojny światowej, służbę zdrowia i lecznictwo w czasie wojny. Szpitale, lekarze, wojsko, jeńcy.. wszystko to razem splotło się z badaniami i efekt był. Fakt, że Pandr mówił o możliwości zrakowacenia i że wtedy szybko trzeba pod nóż, ale też faktem jest, że mówił, że mnie to raczej nie grozi. A wredna podświadomość już tam sobie coś zakombinowała..
Nic to.. Przeżyjemy, i upały i mrozy okrutne, byleby było, po co. Najważniejsza w życiu jest motywacja. Czekanie, oczekiwanie na coś miłego, może to być drobiazg, cokolwiek, byleby było. To ja sobie poczekam na wrzesień, mam nadzieje, że już po upałach i z moimi zdobycznymi dniami wolnymi gdzieś sobie ucieknę:)