codzienność na tratwach

Rozmowa z moją rodzicielką
Wczorajszy wieczór był bardzo dołujący, chociaż nic tego nie zapowiadało. Nawet miałam wenę, obrobiłam serię zdjęć z Dni Morza, potem miałam się zabrać za serie fantastycznych murali, kiedy nagle.. kiedy WTEM! opadło mnie zniechęcenie do tego wszystkiego. Więc murale i szablony poczekają na inne czasy, ja zajęłam się stawianiem pasjansa. Dyskusje z moją mam, były dziwnie surrealistyczny, jakbyśmy gadały na innych poziomach, a poziomy były dziwnie ruchome, raz ja wyżej, raz moja matka, jak na huśtawce, nasze słowa mijały sie w powietrzu, czasem zdania wpadały na siebie lub przecinały. Nawet mam w oczach taki obrazek: dwie duże tafle, czegoś czarnego, poziome platformy, poruszają sie w górę i w dół czasem chwieją, jak kra na rzece, na każdej platformie sylwetka człowieczka, człowieczki coś mówią (wypuszczają w eter literki) i różne cuda sie z tymi literkami dzieją.. Mimo to kilka rzeczy udało nam sie ustalić, między innymi konieczność zakupu schabu i śliwek suszonych.
Radujmy się!
A potem to już miałam swoją prywatną schizę. W ramach odreagowania, obejrzałam odcinek serialu Finger, który mnie zdołował zbrodniczymi zbrodniarzami, a potem dwa odcinki Private Practise gdzie wszyscy chorowali, umierali i ogólnie byli bardzo smutni i płakali. Na szczęście tą złą passę przerwał MS, który zatelefonował i jakoś mnie postawił na nogi oraz kolejny rozdział niezawodnego Pratchetta; w Świecie Finansjery. W nocy spałam spokojnie i nie dręczyły mnie żadne koszmary. Poranek okazał się zwykłym pogodnym porankiem. Ogólnie świat jest, działa nadal. To pocieszające, czyż nie?
Tylko czemu boli mnie głowa tudzież gardło? Czyżby opanowali mnie obcy?????
Nic to. udało mi się zarejestrować u pierwszego kontaktu. Na piątek. Może wyzdrowieję do tego czasu?
Jestem dumna jak paw z tego obrazka. W końcu to nie byle co, namalować obrazek w Paincie toporną myszą!!!