pogaduszki

Pytanie retoryczne: czy można kochać człowieka, który ma krańcowo różne poglądy polityczne? Rozmowa z Klaudią przy świecach (w końcu czas świateł nam nastał) i tradycyjnie przy czarnym Ale. Czy można kochać? Kochać można, odpowiadam filozoficznie, ale trudno z nim być na stałe.
No bo zobacz, Klaudia mówi, zaciągając się papierosem. Ja go kocham, jest fajnym facetem. Kiedyś, dawno temu, gdyby mi się oświadczył, powiedziałabym bez namysłu: tak. Ale teraz, już nie wiem. Jego poglądy mnie rażą. Ja jestem z daleka od polityki, ale wychodzę z założenia: żyj i daj żyć innym. A on; prawicowiec. Gdyby był wierzący, to pewnie by się modlił do radia maryji. A tak to tylko czyta to co oni piszą, a i sam gdzieś tam publikuje podobne skrajności. Ja naprawdę staram się przymykać na to oczy, ale jak mi czasem wyjedzie tą „antypolskością”, komuchowością i itede niektórych ludzi, to mnie szlag trafia. I mam ochotę zabić, rzucić i w ogóle.
No a pogadać się z nim nie da? naprostować? w końcu jesteś mądra kobieta, po studiach i w ogóle; pytam i piję czarne piwo. i też sięgam po papierosa. Ostatnio palimy miętowe slimy EML. Mają dużo mięty i eleganckie srebrne pudełeczka. Nie da się pogadać, odpowiada smętnie Klaudia i strzepuje popiół. Każda rozmowa kończyła się awanturą. On jest silniejszy, potrafi dyskutować a ja nie umiem zbijać jego argumentów, choć według mnie jest inaczej. On jest za inteligentny. I za dużo w nim nienawiści, sama nie wiem do czego. Takie durne układy.
No cóż, rzucam odkrywczo; jest kilka możliwości. Albo zaciskasz zęby i trwasz dalej, albo odchodzisz, albo dusisz faceta poduszką i idziesz siedzieć.
Zaczynamy się śmiać i schodzimy na inne tematy: na przykład, czy warto kupić fajne buty w ecco, które mimo przeceny są nadal pieruńsko drogie?