idę na wolne.

„Urlop. Yay me!” Powinnam zakrzyknąć radośnie. I faktycznie trochę radości czuję. Bo nie będę chodzić do pracy i wstawać skoro świt. Bo przestanę siedzieć ok 12 godzin przed komputerem, a będę może godzinkę, góra dwie. Bo zmienię miejsce i klimat. Bo mam w planie kilka wycieczek, niestety wszystko wskazuje na to, że będą to samotne wycieczki. I szkoda. Bo co to za przyjemność, kiedy widzisz coś ładnego i nie masz, z kim sie podzielić? To jak wyjście do kina bez kogoś, z kimś możesz wymienić porozumiewawczy uśmiech czy inny sygnał dla wspólnoty poglądów. Jakoś tak się składa, że moje plany zakładające współudział innych ludziów, przeważnie nie wypalają. Nie, nie narzekam. Zrobiłam sobie plan (heheheh!!!) na cały czas pobytu i jestem bardzo ciekawa, co i kiedy nie wyjdzie. I dlaczego? deczko jestem zniechęcona tym wszystkim i jakoś tak bez przekonania. Starzeję się chyba..